Σημάδια κόπωσης, η ενίσχυση που «φωνάζει» και τα αντανακλαστικά που ενεργοποίησε ο Ζουράρις

Το πιο σημαντικό. Η δουλειά έγινε. Στυγνά επαγγελματικά που λέμε, ο Άρης πρόσθεσε άλλους τρεις βαθμούς, παραμένει στη θέση του οδηγού και συνεχίζει την πορεία του προς τον φυσικό του χώρο. Κυρίως πέρασε αλώβητος από ένα γήπεδο (Αλκαζάρ) με κάκιστο αγωνιστικό χώρο και από ένα… ύπουλο παιχνίδι από αυτά που προσφέρονται για γκέλα. Διατηρεί μια διαφορά ασφαλείας από την 3η θέση και έχει την δυνατότητα ως το τέλος του πρώτου γύρου να εδραιώσει την πεποίθηση και να την κάνει ακλόνητη βεβαιότητα ότι θα τερματίσει πρώτος. Με το πρόγραμμα που έχει μπορεί κάλλιστα να φτάσει σε ρεκόρ 12-2-0, που συνιστά συγκομιδή ανόδου.

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Και με τον Απόλλωνα Λάρισας δεν έπαιξε καλά. Η για να εξηγούμαστε, δεν έπαιξε όσο καλά θέλει ο κόσμος του αλλά και ο προπονητής του. Φαντάζομαι και οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές. Είχε ελάχιστες φάσεις, αρκετά νεκρά διαστήματα και… σύμμαχο την τύχη σε δυο μαρς ευκαιρίες των γηπεδούχων. Το ότι κέρδισε δείχνει ικανότητα να παίρνει τους βαθμούς και στην μέρα που είναι μέτριος. Βέβαια για να το αναλύσουμε λίγο παραπάνω, εδώ και κάποια παιχνίδια η ομάδα του Σπανού φλερτάρει διαρκώς με την γκέλα. Βγάζει αδυναμίες, και εμφανίζει μια στέρηση ιδεών στο παιχνίδι της. Ο Μουμίν μοιάζει φοβερά κουρασμένος, ο Πλατέλλας το ίδιο, το πρόβλημα στο «δέκα» βγάζει μάτι ενώ η επίθεση δεν… γεμίζει όσο θα έπρεπε. Το ότι κερδίζει οφείλεται στην μεμονωμένη ποιότητα που έχει για τα δεδομένα της κατηγορίας. Βέβαια για να ήμαστε και δίκαιοι αν ο Φωτιάδης έδινε την πεναλτάρα που… έπνιξε στο 25΄ τα πράγματα θα ήταν πιο απλά.

Η ομάδα «φωνάζει» ότι έχει ανάγκη από δυο κινήσεις που θα την ανεβάσουν επίπεδο και θα την βοηθήσουν να… ξελαμπικάρει αγωνιστικά και να κλειδώσει πιο εύκολα και γρήγορα την άνοδο. Έναν επιτελικό μέσο ώστε να βάλεις τον Παυλίδη στο «οκτώ» και ένα εννιάρι που να το αισθάνεται ο αντίπαλος αφού αυτή τη στιγμή ο προπονητής του Άρη ποντάρει όπως φαίνεται μόνο στον Διαμαντόπουλο και ελάχιστα στον Καπνίδη. Έτσι θα γίνει η ομάδα πιο δημιουργική και λογικά πιο αποτελεσματική στην τελική προσπάθεια. Η επιθυμία της τεχνικής ηγεσίας σκοντάφτει όμως στην αδυναμία τη δεδομένη χρονική στιγμή να διατεθούν χρήματα στην αγορά για την αγορά αυτών των δυο παικτών αφού ο Καρυπίδης έχει διαμηνύσει ότι είναι άλλες οι προτεραιότητες. Άρα ο Σπανός θα πρέπει σιγά-σιγά να συνηθίσει στην ιδέα ότι με αυτούς θα πορευτεί ως το τέλος και καλείται να αξιοποιήσει όλο το ρόστερ και να βρει με τους παίκτες του τις λύσεις στα αγωνιστικά ζητήματα που θα προκύψουν. Μέχρι στιγμής, εύκολα ή δύσκολα, με τύχη ή χωρίς ο Άρης τα έχει καταφέρει.

Πάμε τώρα κα στο θέμα που προέκυψε με τις… κοτσάνες του Ζουράρι που ήδη αποτελεί παρελθόν από την κυβέρνηση. Το ότι εξακολουθεί να προσπαθεί να το καλύψει, με αστείες δικαιολογίες δείχνει ότι απλά δεν έχει συναίσθηση και ορθώς θα πάει στο σπίτι του να τραγουδάει στο μπάνιο του τα συνθήματα που είπε στον αέρα της πόλης. Για τον Άρη ήταν πάντως μια νίκη. Μια ένδειξη ότι παραμένει ένα μεγάλο και υπολογίσιμο μέγεθος το οποίο οφείλουν να σέβονται και να φοβούνται άπαντες. Η κυβέρνηση το κατάλαβε γρήγορα. Εκλογές έρχονται άλλωστε…
Ο σύλλογος όμως έδειξε φοβερά αντανακλαστικά, αντέδρασε αστραπιαία, συσπειρώθηκε ακαριαία απέναντι στη… φαιδρότητα και έστειλε ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι ενωμένος μπορεί να κάνει πολλά. Οφείλουμε λοιπόν και ένα κάποιο ευχαριστώ στον πρώην υπουργό πλέον γιατί υπενθύμισε σε όλους (ακόμη και στους ίδιους τους αρειανούς) ότι ο Άρης παραμένει στα Top Five club της χώρας. Ειδικά τώρα που η επιστροφή μοιάζει ανεμπόδιστη…